Hayallerimizi gerçekleştirmek için başkaları adına çalışıyoruz!

Çocukluktan başlıyor türlü hayaller…
Ayakkabı almak, bisiklet almak, takımının formasını almak

Büyüyoruz…
Daha iyi bir bisiklet, krampon, halı saha üyeliği

Büyüyoruz…
Motor, kaykay, paten, özel oda

Büyüyoruz…
Playstation, fotoğraf makinesi, 10 numara bilgisayar

Büyüyoruz…
Olta, araba, vücut geliştirme, dövüş sanatları

Büyüyoruz…
İş fikirleri, daha rahat bir hayat, evlilik

Oturup düşündüğümüzde, en küçüğünden en büyüğüne tüm hayallerimiz için hep başkaları adına çalışıyoruz!
Zaten istediğimiz şey hayal değilse, ona sahip olmuşuz demektir.

E hayal bu, sınırı da yok ki 🙂
Her bitidiğimiz hayalin sonunda kendimize yenilerini buluyoruz.

Bi noktadan sonra insan sıkılıyor başkaları adına çalışmaya. Artık kendi adına, kendisi için, kendi fikirleri üzerine çalışmak istiyor. Eskiden daha kolaymış sanırım. Usta çırak ilişkisi. Usta öğretir, çırak öğrenir, kalfa olur. Usta izin verir, yetişen usta yeni işyeri açar veya usta, işyerini yeni ustaya devreder…

İnsanlar çoğaldı, bazı mesleklerin değeri kalmadı. Herkes artık şehirleşmeye çalışıyor. İşçilik fiyatı iyice düştü. Yılların ustaları artık başka işler aramak zorunda kaldı. Gençlerin %90’ı KPSS denilen mücadelenin peşinde. Bir sürü hayal, bir sürü hayal kırıklığı

Yapacak bişey yok, gelmişiz dünyaya, çalışıyoruz 🙂